چقدر خوبیم ما.ما فرزندان جمهوری اسلامی.مگر میشود با این همه مشکلات و مصائب که از هر سو بر ما روان میشود انقدر خوب باشیم.باور کنید اخیرا خیلی به دهه شصتی ها فکر میکنم.فکر میکنم چطوری هستیم.مرور میکنم و خودمان را با بقیه مقایسه میکنم.همه جوره عجیبیم.غر میزنیم اما متخصص کشیدن گلیممان از آب هستیم.هر وری را نگاه میکنیم میبینیم حتما تو بهترینها دهه شصتی ها هستند شاید برای همین سختی ها هم خیلی مغرور هستیم ولی دوست دارم خودمان را.دوست دارم که سخته سخت جاده باز کردیم و سخت سخت جلوی همه وایسادیم.از دوستانمان فحش خوردیم و از دشمنانمان هم.پشت کنکور ماندیم و رقابت کردیم.با آدامس های پرستو و آیدین و ترتلز و اسکیت و گوتا بزرگ شدیم و انقد جذاب و چسبنده هستیم.فوتبالیستها رو میدیدیم و تو کوچه روماریو و باجو میشدیم و با دو تا آجر شکسته و یه توپ دولایه پلاستیکی ظهر تا شب تو کوچه زخم و زیلی میشدیم.تو یاهو مسنجر چت کردیم و با اورکات و کلوب و گازاگ و یاهو 360 تجربه کردیم و بزرگ شدیم و شیطنت ها کردیم و با هم دعوا کردیم و باز دهه شصتی ماندیم.مهم نیست بچه های شصت و هفتی گروه چارتار باشی تا وقتی همه موسیقی مقابلشان کلاه از سر برمیدارند یا نویسنده وطن امروز باشی که تندترین نوشته های سیاسی تاریخ مطبوعات ایران رو رقم بزنی و کسی نیست که بتواند نبینتش.مهم نیست دختر کوثری باشی یا پسر طالبی که عجیبند الحق هردوشان.مهم نیست یاسین رامین باشی و متحیر کنی همه را با ازدواجت معتقدم به احترام جسارتت باید ایستاد و همه و همه ما دهه شصتی ها از پسری که یه تنه 500 نفر را سرپرستی میکند در یک خیریه و تکان میدهد همه چیز را تا دهه شصتی های میلیاردر آی تی من تا دهه شصتی که تازه هفته پیش با سه تا بچه رفت آموزشی سربازی و ای وای من.دهه شصتی هایی که استاد تمام دانشگاه شدند و … ما چقدر خوبیم ،یعنی لذت تحقیر مسی و دار و دسته از خود راضی اش با دهه شصتی های فوتبالی و از همه مهمتر ما دهه شصتی ها خیلی آبرو داریم.دوستم که امروز بهترین دانشگاه فیزیک دنیا ردکارپت انداخته واسه رفتنش و اون داره آبروداری میکنه تو دانشگاه تهران.دوستم که امروز بار زندگی دو تا خانواده رو تنهایی میکشه و فقط مو سفید میکنه.دوستم که ساعت دو نصفه شب وقتی از سر برنامه میخواد بره خونه و یادش میاد کیف پولش همراهش نیست به بچه ها میگه یه سیگار بکشم و شما برید و پیاده سه ساعت تا خونه میره.دوستم که هر روز داره درد هزار نفر رو شونش میکشه اما به نظر میاد خوشبخترین آدم دنیاست.دوستم که وقتی فهمید جاده اش اشتباهه از اوله اول شروع کرد و موفق شد.دوستم که دیگه دوستم نداره اما خیلی دوستش دارم . دریاییم.امروز مسئولیت افزایش جمعیت هم گردن ما افتاده اما خوشحالیم.بس که آب دیده ایم.خدایا ممنونم که خودم،عشقم،دوستانم،دار و دسته مان،رئیسم،مفاخرم و … همه دهه شصتی هستیم.
