آنچنان زمان با سرعت میگذرد که فرصت نمیکنیم برگردیم و لحظه ای نگاهی به خود بیاندازیم تا ببینیم به کجا میرویم.بعضی وقتها که ناگهانی با تصویر خودمان و گذشته روبرو میشویم میفهمیم که چه لحظه ها گذشته و قدر ندانستیم و عجب فرصت ها کوتاه است.
آنقدر این حس عمیق است که گاهی تعجب میکنم از غفلت دوباره و صد اندوه که غفلت مکرر در حال تکرار است و زمان همچنان در حال گذر.
امروز مهمان محمد خزاعی در پشت صحنه فیلمش بودم .دوست عزیزم “اوستا فروردین” در حالی که مشغول کشیدن استوری بوردهای فیلم با کمک محمود اردلان که طراح جلوه‌های رزمی است بود،چند لحظه ای توقف کرد و تصویری از من کشید.
تصویری از من که آماده است تا وارد دوران میانسالی شود و صد افسوس که هنوز کارش با جوانی تمام نشده.چه یادآوری تلخ و البته مهمی.
پیامبراسلام (ص)می فرمایند در ایام زندگی، لحظه های الهی وجود دارد. در کمین آن فرصت ها باشیم و از آن استفاده کنیم، زیرا عمر محدود است و بیشتر از حد نخواهد بود.
