محمد حمزه‌ای کارگردان «کاپیتان» نیز در این نشست بیان کرد: بسیار خوشحالم که بعد از پنج سال، مجدد در جشنواره فیلم فجر حضور دارم. متاسفانه ما زمان بسیار کمی داشتیم و نسخه‌ای که نمایش داده شد پنج ایراد فاحش داشت که در نسخه بعدی اصلاح خواهد شد.
وی با اشاره به پروسه تولید فیلم گفت: دوست دارم در حوزه‌های متفاوت ژانرهای متنوع را تجربه کنم. در این چند ماه، سعی کردم به قصه‌هایی فکر کنم که مربوط به آدم‌هاست و شرایط اجتماعی را به تصویر می‌کشد، تا اینکه با بنیاد سینمایی فارابی همکاری را آغاز کردیم و تصمیم گرفتیم که این موضوع را کار کنیم.
کارگردان فیلم درباره چالش کار با بچه ها در سینما گفت: این بچه‌ها عالی بودند. امیرحسین بازیگر نقش عیسی در فیلم دو ماه تمام هر روز دو و نیم، سه صبح از مهرشهر کرج می آمد و نیمه شب به خانه برمی‌گشت، او در این کار کلی وزن کم کرد و تلاشش عالی بود.
حمزه‌ای درباره بازیگران کودک فیلم توضیح داد: همیشه معتقدم که فیلمنامه اساس فیلم است و متن می‌تواند لوکیشن و جزئیات را تعیین کند. برای پیدا کردن بازیگرهای کودک، از کوچه و خیابان‌ها شروع کردیم و حتی زمین‌های فوتبال را گشتیم. تااینکه به ذهنم رسید کودکی که در فیلم «ملاقات خصوصی» بازی کرده بود، پیدا کنیم. در نهایت برای نقش اصلی امیرحسین بیات را پیدا کردیم و تولید را شروع کردیم.
امیرمحمد عبدی نویسنده فیلم «کاپیتان» نیز درباره جزئیات فیلمنامه این فیلم سینمایی بیان کرد: آقای حمزه ای یک فیلمنامه فرستادند که من بازنویسی کنم؛ من فیلمنامه را خواندم و قرار شد بازنویسی را انجام دهم، اما از آنجا که معتقد به بازنویسی نیستم، با او صحبت کردم و قرار شد با اعمال تغییراتی داستان «کاپیتان» شکل بگیرد.
وی ادامه داد: زمان نگارش فیلمنامه «کاپیتان» صرفا به باورپذیری آن فکر نمی‌کردم. من در زندگی‌ام فرصت تحصیلات عالیه نداشتم و هر آن چیزی که روی کاغذ می‌آورم از تجربه زیسته و بانک عاطفی است.
نمی خواستم تلاش کنم که از بیننده اشک بگیرم
در ادامه جلسه حبیب خزایی‌فر آهنگساز درباره موسیقی این فیلم سینمایی گفت: این کار برایم خیلی چالش نداشت. تصویر به من خیلی ایده می دهد و برای کودک معمولا به سراغ همین سازها می رویم. خیلی نمی خواستم تلاش کنم که از بیننده اشک بگیرم، احساس کردم نمی طلبد که کار بیرون‌زدگی داشته باشد.
امیرحسین بیات بازیگر کودک نقش اصلی فیلم نیز درباره نقش آفرینی خود در این اثر سینمایی گفت: من ۱۳ سال دارم و اصالتا زنجانی هستم. محل زندگی کنونی‌ام در کرج است. زمانی که برای این نقش تست دادم، نمی‌دانستم انتخاب خواهم شد یا نه. در فیلم «کاپیتان» نقش عیسی را بازی کردم و سختی‌های زیادی برایم داشت. در تمام دو ماه فیلمبرداری، درس و مدرسه را کنار گذاشتم تا بتوانم وقت مناسب را برای نقشم بگذارم.
وی ادامه داد: خاله من به دلیل بیماری سرطان فوت کرد. این مسئله انگیزه‌ای به من داد تا در طول فیلمبرداری بتوانم کاراکتر عیسی را درک کنم. اوایل بسیار استرس داشتم اما کم کم رفع شد.
بیات درباره اینکه چطور با دیگ بچه های بازیگر فیلم آشنا شده، بیان کرد: من در تست گریم کم کم با همه بچه ها آشنا شدم. در ابتدا فکر نمی کردم تعدادمان انقدر زیاد شود، بعد دیدم زیاد و زیادتر شدیم. رفته رفته با هم رفیق شدیم، مثل پروانه، شایان و … سر تمرین می رفتیم. شوخی ها به جا بود و من فراموش نمی کنم که به من گفتند، اگر می خواهی پیشرفت کنی باید تمرکز کنی و قبل از پلان تمرکز کن. من هم دیگر قبل از پلان ها با کسی حرف نمی زدم و همه چیز درست شد.
شایان دارمی‌پور یکی دیگر از بازیگران کودک «کاپیتان» درباره نقش خود گفت: من بازی را از پیام بازرگانی آغاز کردم و سپس فیلم کودک را تجربه کردم. «کاپیتان» اولین فیلم بلند من است. من ۹ سال دارم و در تهران به دنیا آمده‌ام اما اصالتا آبادانی هستم.
وی در ادامه افزود: کارگردان فیلم را بسیار دوست دارم، زیرا به من کمک می‌کرد و انرژی منفی منتقل نمی‌کرد. او سر فیلمبرداری با ما بسیار درست رفتار می‌کرد. در یکی از سکانس‌ها با امیرحسین بیات (کاراکتر عیسی) دعوا می‌‌کردم در حالی که ما پشت صحنه با هم دوست بودیم و فقط جلوی دوربین دعوا کردیم.
ارغوان شعبانی بازیگر کودک نقش پروانه نیز گفت: اسم من ارغوان شعبانی است و خیلی خوشحالم که در جمع تان هستم. من واقعا آرزوی دیدن دریا را داشتم و از نزدیک دیدمش، موقعی که در قشم ساحل را دیدم، خوشحال شدم و این برایم لذت‌بخش است. اولین باری که آقای حمزه ای را دیدم واقعا با من خیلی مهربان بود و از روز اول ارتباط خیلی خوبی با هم گرفتیم.
پرهام غلام‌لو دیگر بازیگر کودک این فیلم سینمایی در ادامه نشست خبری بیان کرد: من ۱۰ سال دارم و خیلی خوشحالم که در جمع شما هستم. تمامی بچه‌ها را سر صحنه دیدم و با هم دوست شدیم. من و شایان و امیرحسین در لوکیشن بیمارستان مدام بازی می‌کردیم. شایان دارمی‌پور رفیق صمیمی من است و بسیار دوستش دارم.
اجرای قطعه رپ توسط بازیگر کودک «کاپیتان»
در ادامه نشست به درخواست حضار شایان دارمی‌پور به اجرای قطعه رپ که در فیلم اجرا کرده بود، پرداخت.
پس از آن تهیه‌کننده «کاپیتان» بیان کرد: سرمایه‌گذار این اثر بنیاد سینمایی فارابی است. ما فیلمی درباره بیماری و سرطان ساخته‌ایم و پیشنهادم این است که صرفا به موضوع فیلم در این نشست بپردازیم.
نگاه رئالیستی به موضوع سرطان و فیلم نداشتم
کارگردان فیلم نیز ادامه داد: من نگاه رئالیستی به این موضوع و فیلم نداشتم، اگر نگاه صرفا واقعی داشتیم محال بود بچه ها بتوانند با ییماری سرطان اینچنین جست و خیز کنند.
وی درباره دلیل انتخاب پژمان بازغی در این فیلم سینمایی اضافه کرد: برای نقش کرامت، به پژمان بازغی پیشنهاد دادیم و او هم مانند هر بازیگری، فیلمنامه را خواند و سپس ایفای این نقش را قبول کرد.
حمزه‌ای با اشاره به اینکه بزرگترین چالش این بود که بتوانیم بازیگران کودک را جلوی دوربین ببریم، بیان کرد: در مرحله پیش‌تولید مدام با نویسنده گپ می‌زدیم و برای هر نقش بسیار تامل می‌کردیم. بزرگترین سختی کار برای ما این بود که بتوانیم این کودکان بازیگر را جلوی دوربین ببریم.
این کارگردان در پاسخ به این سوال که چرا برای نقش عیسی لحن کوچه بازاری در نظر گرفته است، بیان کرد: عیسی کاراکتر و موقعیت اجتماعی دارد که مادر بالای سرش نبوده و پدرش مدام سرکار است. او کمی خودساخته است و این خودساختی در لحن و شخصیتش دیده می شود.
کارگردان «کاپیتان» با اشاره به لهجه ترکی و فارسی کاراکتر عیسی تشریح کرد: زمانی که امیرحسین بیات را انتخاب کردم، می‌دانستم که بازیگر خوبی است منتها مشکلی که داشتم، لهجه ترکی بود. سعی کردیم که لهجه‌اش را از بین ببریم، اما نتوانستیم. به همین دلیل تصمیم گرفتیم که به کاراکتر پژمان بازغی (بازیگر نقش پدر عیسی) لهجه ترکی را اضافه کنیم.
این کارگردان در پاسخ به این سوال که آیا کاراکتر آبادانی و بلوف و سیاه چهره بودنش به کلیشه تبدیل نشده است، گفت: نه من این طور فکر نمی کنم. ما در فیلم چند بچه داشتیم که جغرافیای مختلف کشورمان را نمایندگی می کردند. من از بلوف زدن پرهیز دارم و این را شیرین زبانی می دانم.
دو سکانسی که پژمان بازغی لهجه ندارد مربوط به اوایل فیلمبرداری است
حمزه‌ای در جواب به این سوال که چرا در برخی از سکانس‌ها پژمان بازغی لهجه آذری‌اش از بین می‌رود، توضیح داد: پژمان بازغی می‌توانست به خوبی لهجه آذری را دربیاورد. در دو سکانس کاستی وجود دارد که به ایشان مربوط نیست. این نبود لهجه در دو سکانس به دلیل این بود که آن سکانس‌ها را در اوایل فیلمبرداری گرفتیم و آن زمان هنوز شک داشتیم که لهجه این کاراکتر چه میزانی باشد. در نسخه بعدی با صداگذاری این مشکل را حل می‌کنیم.
این کارگردان درباره میزان بیان واقعیت بیماری سرطان در فیلم گفت: من در داستان فیلم از شکل واقعی ماجرا فاصله گرفتم، من هم فضای بیماری های سرطانی می شناسم، چون پدرم را با این بیماری از دست دادم. اگر می خواستیم واقعیت نعل به نعل سرطان را در فیلم دنبال کنیم اساسا «کاپیتان» شکل نمی گرفت. من قدری تخیل کردم، به جز در چند صحنه فیلم به بیماری نزدیک نمی شویم.
او اضافه کرد: بچه های مبتلا به سرطان این شرایط و پویایی را ندارند و پدر و مادر همراهشان است؛ ولی ما به بهانه های مختلف همراهان را از داستان خارج می کردیم تا داستان، داستان بچه ها باشد.
حمزه ای در پاسخ به این پرسش که آیا علاقه شخصی شما کار کردن در حوزه بیماری و سلامت است، بیان کرد: من فیلمی برای تلویزیون ساخته بودم به نام «حبیب آقا» که دچار آلزایمر می‌شود و زندگی‌اش تحت الشعاع قرار می‌گیرد. فکر می‌کنم ما در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که این بیماری‌ها وجود دارد و بر آدم‌های اطراف هم تاثیر می‌گذارد.
حمزه ای در ادامه بیان کرد: دوستانی که در حوزه رسانه مرا می شناسند، می دانند من بیست و چند سال است که کار کردم، انواع تولیدات و فیلم‌های کوتاه را ساختم. فیلم سینمایی «آذر» را کارگردانی و با آدم های مختلف کار کردم و هیچ داستان و ماجرایی با تهیه کننده نداشتم و هر کاری دلم خواست درحوزه تولید انجام دادم.
«کاپیتان» سراسر درباره امید و زندگی است
تهیه‌کننده فیلم «کاپیتان» در ادامه خاطر نشان کرد: فیلم «کاپیتان» حاصل تلاش شبانه‌روزی بچه‌های جلو و پشت دوربین است که با تمام وجود برای تک‌تک صحنه‌ها وقت گذاشتند. این فیلم سراسر درباره امید و زندگی است. قصه «کاپیتان» از دل بیماری سرطان بیرون آمده است. ما در فیلم سعی کردیم زحمات پرستاران و کادر پزشکی را نشان دهیم و همچنین به مقام پدر در خانواده تاکید کردیم.
حمزه ای در پایان عنوان کرد: من نه شعار می دهم نه اهل شعار دادن هستم. کار کردن با کودکان بسیار شیرین بود و این بازیگران هم درجه یک بودند. باید بگویم فقط و فقط امید بود که مرا ترغیب کرد که به سراغ این داستان بروم. تنها چیزی که مرا امیدوار می کند که ادامه دهم امید به تغییر و امید به پیشرفت و … است.
